De koffers zijn uitgepakt dus we stoppen met tellen.
De einduitslag is 18 punten. Een hele magere score dus.
Luus is dan ook de winnaar geworden omdat ze het dichts erbij zit.
Luus is eigenlijk ook een dubbele winnaar. Ondanks dat we 'maar' 1 week konden tellen is ze Claudia qua punten zeer snel voorbij gegaan.
Ze heeft zelfs op 1 avond een maximale score behaald. Dat is dus gillen, hard weglopen en wapperen met de armen.
woensdag 29 oktober 2014
dinsdag 28 oktober 2014
Kuala Lumpur, laatste dag
Vandaag weer lekker uitgeslapen. Aad was al naar zijn werk, de bofkont.
Als eerste maar de koffers herpakt. Die 29kg bij Redmer in de koffer gaat niet werken bij de KLM. Gelukkig bleek het wel mee te vallen en hadden we allebei 'slechts' 21,5kg. Nu maar hopen dat de weegschaal van Luus klopte. (het zou zomaar kunnen dat deze bijgesteld is om een lichter gewicht te laten zien :-)
Daarna opzoek naar een lekker ontbijt om daarna te gaan sjoppen. Beide is helemaal goed gegaan.
Op de terugweg nog even lunch gekocht in de supermarkt om daarna Twan nog even te plagen met de heerlijke sushi die je hier kan kopen.
Natuurlijk is dat shoppen zeer vermoeiend en hebben we nog even aan het zwembad gelegen om bij te komen.
Tijdens het examen moesten ze in 2 minuten 1 mojito, 1 hurrican, 1 Margaritha en 1 bier maken. We zouden het jammer vinden als ze de examen opdrachten zouden weggooien. We boden dus heel spontaan aan om mee te helpen met het examen.
En wat denk je? We kregen dus gratis drank aangeboden, of we daar trek in hadden......
Wel met de excuses dat ze zeer snel klaar gemaakt waren en daarom misschien niet helemaal klopten.
Na heel kort overleg besloten we toch maar om ze te helpen. Wat ons betreft was hij geslaagd.
We zijn uit eten geweest bij Tujo. Ook hier hadden ze weer hele bijzondere cocktails.
Helaas vloog deze avond weer voorbij en moesten we al weer naar het vliegveld om naar huis te gaan. Op het vliegveld nog even de koffer weer laten wrappen om daarna te horen dat we een uurtje vertraging hadden.
In het vliegtuig viel Claudia al in slaap voordat we in de lucht waren. Lekker dat eten en cocktails.
We hebben goed kunnen slapen en eigenlijk waren we al weer vrij snel op Schiphol waar Max ons stond op te wachten.
Fijn om weer thuis te zijn na deze bijzondere vakantie!
maandag 27 oktober 2014
Kota Kinabalu, laatste dag
We hebben allemaal lekker geslapen en zijn heerlijk uitgerust. Na het ontbijt zijn we op zoek gegaan naar lekkere koffie en vonden die op de hoek van de straat.
We hebben vandaag afgesproken met Jan een neef van Aad. Zij hebben elkaar ongeveer 30 jaar niet gezien, Jan woont hier met zijn vrouw Prema. Bij de koffietent werden we opgehaald door Jan.
Jan heeft ons toen Kota Kinabalu laten zien. Daarbij zijn we natuurlijk ook naar de grote moskee geweest. Nu hadden we wel verwacht dat je hier goed gekleed moet zijn voordat je naar binnen mag, maar bedekte schouders en knieën was niet genoeg. We moesten echt helemaal aangekleed worden zoals de moslims. Bij 30 graden is dat best wel warm.
De moskee zag er van buiten erg mooi uit, maar viel van binnen een beetje tegen, dat was dan wel weer jammer. de kinderen die er rondliepen hebben wel weer hun ogen uitgekeken.
Na nog een kleine rondrit door Kota Kinabalu zijn we naar het huis gegaan van Jan en hebben we kennis gemaakt met zijn vrouw Prema. Dat was een zeer gastvrij en vrolijk ontvangst. We hebben hier heel lekker gegeten, bijgepraat en veel gelachen.
Jan en Prema bedankt voor de heerlijke gastvrijheid!
's Avonds heeft Jan ons naar het vliegveld gebracht voor onze terugreis naar Kuala Lumpur..
Nog een dag in Kuala Lumpur en dan zit ons avontuur in Maleisië er alweer op.
We hebben vandaag afgesproken met Jan een neef van Aad. Zij hebben elkaar ongeveer 30 jaar niet gezien, Jan woont hier met zijn vrouw Prema. Bij de koffietent werden we opgehaald door Jan.
Jan heeft ons toen Kota Kinabalu laten zien. Daarbij zijn we natuurlijk ook naar de grote moskee geweest. Nu hadden we wel verwacht dat je hier goed gekleed moet zijn voordat je naar binnen mag, maar bedekte schouders en knieën was niet genoeg. We moesten echt helemaal aangekleed worden zoals de moslims. Bij 30 graden is dat best wel warm.De moskee zag er van buiten erg mooi uit, maar viel van binnen een beetje tegen, dat was dan wel weer jammer. de kinderen die er rondliepen hebben wel weer hun ogen uitgekeken.
Na nog een kleine rondrit door Kota Kinabalu zijn we naar het huis gegaan van Jan en hebben we kennis gemaakt met zijn vrouw Prema. Dat was een zeer gastvrij en vrolijk ontvangst. We hebben hier heel lekker gegeten, bijgepraat en veel gelachen.
Jan en Prema bedankt voor de heerlijke gastvrijheid!
's Avonds heeft Jan ons naar het vliegveld gebracht voor onze terugreis naar Kuala Lumpur..
Nog een dag in Kuala Lumpur en dan zit ons avontuur in Maleisië er alweer op.
zondag 26 oktober 2014
Opweg terug naar de stad
Vandaag gaan we beginnen aan de (te) lange autorit terug naar Kota Kinabalu.
Normaal gesproken zou dit een stukje met de boot zijn maar daar waren we een klein beetje van genezen na onze vorige rit.
De auto was echter niet minder erg. Man wat zijn de wegen daar slecht. Wij zaten met z'n drieën op de achter bank en onze 2 gidsen moesten achterop de pickup, op de bagage.
Die hebben het volgens mij heel zwaar gehad. Toen ik na 3 uur vroeg of het goed was gegaan gaven ze aan dat het ergste nog moest komen.
Ik dacht nog dat het een geintje was maar het werd inderdaad nog erger. Ongelofelijk dat ze het een weg durven te noemen en enorm knap dat ze niet eruit zijn gevallen.
Onderweg was het nog even spannend omdat de diesel opraakte. Een paar "benzine pompen" waren leeg maar gelukkig vonden we er nog 1. Hier werden we echt met de hand bediend
Halverwege hebben we nog even gegeten waarna we konden overstappen in een 'echte taxi'. Dit was echt van de regen in de drup.
Het was een Toyota Crown, Royal Saloon uit 1900 van een familielid van een van de gidsen. De eigenaar was enorm trots op zijn auto en we kwamen ook helemaal niet meer bij toen hij de achterbank in de relax stand zette. Ook een beetje jammer was het gebrek aan een airo waardoor het arco werd en Luus zich een beetje moest inpakken.
Jammer was ook dat onze chauffeur oud en snel moe was. Hij reed vrij langzaam wat als nadeel had dat iedereen toeterde naar ons maar als voordeel dat hij niet snel van de weg af zou raken. In de bergen kan dat snel grote gevolgen hebben.
Ook hielp het wel dat we veel in de file hebben gereden. Aad heeft hem tijdens de rit maar 2 keer wakker hoeven te maken. Het is heel vreemd maar als je merkt dat je chauffeur iedere keer slaapt, ben je zelf wel klaar wakker.
Eenmaal in Kota Kinabalu was gelukkig de chauffeur ook klaar wakker en reed hij met een aardig tempo naar ons hotel. We waren heel blij dat we heelhuids aangekomen zijn.
We hebben nog een klacht verzonden naar http://aaborneo.com/ . We hadden betaald voor een echte (dure) taxi maar uiteindelijk reden we 100km in een gevaarlijke attractie.
Niets meer van gehoord en nu maar hopen dat hij niet nogmaals met een auto vol passagiers op pad gaat.
's Avonds zijn we na een stukje wandelen gaan eten bij dezelfde Italiaan, dat was de vorige keer goed bevallen.
Hierna terug naar het hotel en ons bed opgezocht, we waren wel een beetje moe.
Normaal gesproken zou dit een stukje met de boot zijn maar daar waren we een klein beetje van genezen na onze vorige rit.
De auto was echter niet minder erg. Man wat zijn de wegen daar slecht. Wij zaten met z'n drieën op de achter bank en onze 2 gidsen moesten achterop de pickup, op de bagage.
Die hebben het volgens mij heel zwaar gehad. Toen ik na 3 uur vroeg of het goed was gegaan gaven ze aan dat het ergste nog moest komen.
Ik dacht nog dat het een geintje was maar het werd inderdaad nog erger. Ongelofelijk dat ze het een weg durven te noemen en enorm knap dat ze niet eruit zijn gevallen.
Onderweg was het nog even spannend omdat de diesel opraakte. Een paar "benzine pompen" waren leeg maar gelukkig vonden we er nog 1. Hier werden we echt met de hand bediend
Halverwege hebben we nog even gegeten waarna we konden overstappen in een 'echte taxi'. Dit was echt van de regen in de drup.
Het was een Toyota Crown, Royal Saloon uit 1900 van een familielid van een van de gidsen. De eigenaar was enorm trots op zijn auto en we kwamen ook helemaal niet meer bij toen hij de achterbank in de relax stand zette. Ook een beetje jammer was het gebrek aan een airo waardoor het arco werd en Luus zich een beetje moest inpakken.
Jammer was ook dat onze chauffeur oud en snel moe was. Hij reed vrij langzaam wat als nadeel had dat iedereen toeterde naar ons maar als voordeel dat hij niet snel van de weg af zou raken. In de bergen kan dat snel grote gevolgen hebben.
Ook hielp het wel dat we veel in de file hebben gereden. Aad heeft hem tijdens de rit maar 2 keer wakker hoeven te maken. Het is heel vreemd maar als je merkt dat je chauffeur iedere keer slaapt, ben je zelf wel klaar wakker.
Eenmaal in Kota Kinabalu was gelukkig de chauffeur ook klaar wakker en reed hij met een aardig tempo naar ons hotel. We waren heel blij dat we heelhuids aangekomen zijn.
We hebben nog een klacht verzonden naar http://aaborneo.com/ . We hadden betaald voor een echte (dure) taxi maar uiteindelijk reden we 100km in een gevaarlijke attractie.
Niets meer van gehoord en nu maar hopen dat hij niet nogmaals met een auto vol passagiers op pad gaat.
's Avonds zijn we na een stukje wandelen gaan eten bij dezelfde Italiaan, dat was de vorige keer goed bevallen.
Hierna terug naar het hotel en ons bed opgezocht, we waren wel een beetje moe.
zaterdag 25 oktober 2014
Echt heel vroeg op...
We kwamen dus in het donker aan bij een berg stenen. Daar zijn we bovenop gaan zitten met om eerlijk te zijn niet al te hoge verwachtingen.
Maar dit is uiteindelijk het mooiste moment van de vakantie geworden. Vanuit de stilte hoor je jungle echt wakker worden. Je hoort apen naar elkaar roepen, vogels die bijzondere geluiden maken en de insecten die ook wakker worden. Daarnaast nog andere geluiden die je niet thuis kan brengen.Het uitzicht was ook enorm bijzonder. Zo denk je dat je door de bewolking niets ziet, en zo zie je de zon heel helder.
Ook het gevoel dat je hiervan krijgt is zeer mooi. De foto's zijn goed maar in het echt was
Het was echt een bijzonder moment wat je niet vaak mee maakt.
Toen het weer licht was zijn we terug gegaan naar ons verblijf voor een ontbijt. Na dit ontbijt zijn we gaan wandelen in de omgeving.
Er is hier een stuk bos aangelegd ter om een stuk gekapt oerwoud te herstellen. Dat is dus echt niet gelukt, we liepen gewoon in een bos dat je ook in Frankrijk kan zien.
Nu lekker gedoucht te hebben zijn we nog even gaan slapen. Want de man met de hamer loopt ook hier rond. 's Middags lekker rondgehangen en in een boek opgezocht welke dieren we uiteindelijk toch allemaal hebben gezien.
Laat in de middag gingen we met de auto weer richting jungle om daar bij zonsondergang te gaan dineren.
We waren iets te snel op de plek aanwezig en zijn toen nog even gaan wandelen. We hoorden toen hard geritsel in het bos en Michael en Redmer liepen vooruit om te kijken wat het was.
Het bleek een mannetjes dwergolifant te zijn die erg uit zijn humeur was. Michael schrok heel erg toen we vrij dichtbij kwamen. Een boze olifant moet je niet tegenkomen, ook niet een relatief klein formaat.
Dit was dus de eerste keer dat ik in Borneo moest rennen achter de geschrokken gids aan. Best wel spannend.
Uiteindelijk is de olifant weg gelopen en konden wij gaan eten. Helaas hadden we hierdoor wel de zonsondergang gemist.
Op de weg terug kwamen we alsnog de (of een) olifant tegen. Hij rende voor onze auto uit. Claudia en Redmer stonden achterop in de back en konden met de lampen goed te olifant zien. Deze was slim genoeg van de weg af te gaan zodat we hem kwijt raakte.
Ineens konden we de slang niet meer goed zien omdat Claudia niet meer zo goed bij scheen en alle kanten aan het schijnen was. Dat was wel een beetje jammer. Maar ook een beetje logisch aangezien ze in een zwerm met grote wespen stond die allemaal op het licht waren aangekomen.
Ze is ook gestoken en dat deed flink zeer.
Maar ja, uiteindelijk kon ze weer normaal schijnen met de lamp. Toen we de slang aanraakte kroop deze langzaam de berm in.
We reden terug naar ons verblijf. Claudia en ik waren echt enorm grijs geworden van het stof. We hadden de hele rit achterop gestaan.
Helaas was er geen water om te douchen....... Dat is dan wel weer jammer. Maar met een zakdoek en een fles water kom je ook vrij ver.
We waren flink moe en konden snel in slaap vallen na deze schitterende dag.
vrijdag 24 oktober 2014
Kakkedingen, wachten, boottocht naar Deramakot
Ondanks de muis en jungle gekko best goed geslapen.
Vanmorgen hadden we voor het ontbijt een vroege tocht over de rivier. Ze slaan op een grote gong zodat niemand zich verslaapt en iedereen op tijd is.
Wij richting de rivier, zwemvest gepakt en maar een beetje rondgekeken want er was verder nog niemand (dachten wij). Wel dus....iedereen zat op ons te wachten in de boot. Wij nog een geintje gemaakt, maar die werd niet echt gewaardeerd (gezien de geïrriteerde blikken heeft een groot aantal mensen een ochtendhumeur). Sorry!!
Voordat we goed en wel zaten schoot de boot weg over het water om de jungle te zien ontwaken.
We hebben heerlijk genoten van de vroege boottocht en de zonsopgang boven de rivier. Veel apen langs de waterkant gezien en Hornbills. Echt een heerlijke manier om goed wakker te worden. Terug bij het resort nog even een ontbijt voordat wij weer met onze gids en Mega bagage op pad gaan richting de Gomantong grot.
De Gomantong grot staat bekend om zijn zwaluwnestjes, een delicatesse in China en Japan. De grot wordt dus ook bewaakt door een vijftal bewakers.
Aangekomen bij de grot krijgen we allemaal gelijk de kriebels, de zwaluwen zijn niet de enige bewoners van deze grot. Samen met de vleermuizen stikt het hier van de kakkerlakken. Echt niet een klein beetje,
nee echt overal waar je kijkt zie je kakkedingen. Op het pad waar je loopt, op de reling (die je spontaan niet meer vast wil houden), op de muur, maar vooral in het midden van de grot is het bizar. Een grote berg van kakkerlakken, jakkie, ik heb er nog nooit zoveel bij elkaar gezien.
We laten ons niet kennen, gruwelend en met af en toe een gilletje (Luus) lopen we het rondje door de grot waar ook de stank door alle uitwerpselen niet om te harden is. Ik krijg medelijden met de bewakers die gewoon in het midden van die bewegende berg een hutje hebben staan waar ze 's nachts mogen slapen!!
We zijn allemaal blij als we weer buiten in de zon staan, controleren elkaar op beestjes en halen eens diep adem. De volgende toeristen die we tegen komen wensen we Good Luck en een Have Fun die ze lachend in ontvangst nemen.
Onze gids vindt onze reacties helemaal geweldig en heeft het prima naar zijn zin.
Hierna worden we naar een soort overdekt wegrestaurant/marktje gebracht. Hier zijn verschillende eettentjes en moeten we wachten tot de gids van Michael ons op komt halen om ons mee te nemen naar Deramakot. Ondertussen nemen we maar wat te eten, je weet tenslotte nooit wanneer je weer wat krijgt.
Het wachten duurt alleen wel erg lang en we beginnen ons af te vragen of we wel op de juiste plek zitten. Alle papieren, mails en andere dingen na gekeken, maar daar werden we niet echt wijzer van. Met behulp van de kok nog aan het bellen geweest, maar ook daar schoten we niet echt wat mee op. Dus er zat niets anders op dan nog langer te wachten.
De eigenaar van het eettentje vroeg alleen wel of we op de roze stoeltjes verderop wilde gaan zitten, er zouden straks allemaal mensen komen eten en dan hielden wij zijn stoelen niet bezet. Dus wij met bagage een paar stoelen opgeschoven.
Uiteindelijk na heeeeel lang wachten kwam er een jongen aangelopen die ons kwam ophalen. Alleen toen hij zag hoeveel bagage wij bij ons hadden moest hij even een vriend bellen die ook met zijn auto moest komen.
Oh wat hebben we een lol gehad met z'n allen. Aad, Redmer en Luus gingen in de ene auto (formaat koekblik) en ik ging met de bagage in het andere koekblik. Aan sleutels doen ze niet, je verbind gewoon wat draadjes met elkaar en de auto start.
We hebben helemaal in een deuk gelegen en de jongens die ons vervoerde ook, al was het maar omdat je een lange blonde vrouw opgevouwen achterin je auto moet vervoeren (die zelf het hardste lachte).
Aangekomen bij de rivier bleek dat de boot nog niet klaar was, er moest nog een motor en brandstof geregeld worden. Dus wij de koffers vast bij de boot neergezet, onder een afdak want er kwamen allemaal donkere wolken aan. En ja hoor na enige tijd komt er een man aanlopen met een buitenboordmotor die aan de boot wordt bevestigd. We vroegen nog of er plankjes moesten komen om op te zitten maar dat was niet het geval, we hadden zwemvesten om op te zitten. Uh....oke...ondertussen was het echt enorm hard gaan regenen en liep de boot langzaam vol met water, het werd steeds leuker. Wij kregen van onze gids enorme plastic zakken met de vraag of we daar onze bagage in wilde doen tegen de regen. Dus de tassen van Aad en Luus en onze handbagage ingepakt en hup de boot in. Het gammele ding ging steeds dieper liggen, liep nog steeds vol met water en door de bagage bleef er weinig ruimte over voor ons. Maar oke, wij een voor een de boot in en overdwars in de boot op je zwemvest zitten. Er lagen plankjes op de bodem, dus we zaten niet in het water. We hadden ondertussen ook onze regenjas aangedaan, want behalve een dak (gelukkig) was de boot gewoon open.
Het eerste gedeelte van de reis regende het nog steeds en iedere keer als je ging verzitten schommelde de boot en kreeg iemand (meestal Redmer) een plens water in zijn nek. Jeetje ik ben slecht in stil zitten hahaha. Ondertussen werd er door de schipper ook het nodige water uit de boot gehoosd, het gat voor in de boot zal hier wel mee te maken hebben gehad. Maar we
hadden nog steeds de grootste lol.
Op een gegeven moment hield het op met regenen en konden we een beetje opdrogen. het lachen werd langzaam aan toch wel minder, het begon namelijk ook steeds donkerder te worden. En omdat de rivier zo laag stond staken er allerlei boomstammen en andere dingen uit het water. Bij daglicht is dat geen probleem, maar in het donker is dat toch wel een dingetje. Dus met de inval van de nacht verging bij ons ook het lachen.
Ik zal het verder kort houden, in totaal hebben we vijf uur met onze gat op een zwemvest in een gammel bootje gezeten (in het donker voer de schipper heel langzaam) en waren we heel blij dat we uiteindelijk Michael met een flinke lamp op de oever zagen. Ook deze was ondertussen erg ongerust en enorm opgelucht dat we er waren.
Waar we waren was een tussenstop, we moesten nog verder met de auto. Maar we kregen eerst allemaal een koud biertje, vertelde onze avonturen en zouden eerst nog te eten krijgen voordat we verder gingen.
Michael zei dat alles tegen had gezeten, de man die ons oorspronkelijk met de boot zou brengen had er op het allerlaatste moment vanaf gezien en toen moest er ineens wat geregeld worden, vandaar.
Michael klaagde nog wel over "the overload of luggage" die we bij ons hadden. Ja ja... dat weten we nu wel hahaha
Na een simpele maar lekkere maaltijd gingen we op weg naar Deramakot.
Zittend in een 4 wheel drive was dat erg comfortabel en als dikke bonus op ons hachelijke avontuur kregen we in het oerwoud gelijk een Clouded Leopard te zien. Midden op de weg, voor de auto bleef hij van schrik even staan voordat hij de bosjes in schoot. WAUW wat gaaf, dit is een van de redenen waarvoor we zijn gekomen. (helaas geen foto)
Na iets meer dan een uur rijden en nog wat wildlife gezien te hebben zijn we dan eindelijk op plaats van bestemming. Nog even de komende dag bespreken met Michael onder het genot van een biertje en dan heerlijk douchen en slapen in een kamer met airco.
Life is beautiful.
Vanmorgen hadden we voor het ontbijt een vroege tocht over de rivier. Ze slaan op een grote gong zodat niemand zich verslaapt en iedereen op tijd is.
Wij richting de rivier, zwemvest gepakt en maar een beetje rondgekeken want er was verder nog niemand (dachten wij). Wel dus....iedereen zat op ons te wachten in de boot. Wij nog een geintje gemaakt, maar die werd niet echt gewaardeerd (gezien de geïrriteerde blikken heeft een groot aantal mensen een ochtendhumeur). Sorry!!
Voordat we goed en wel zaten schoot de boot weg over het water om de jungle te zien ontwaken.
We hebben heerlijk genoten van de vroege boottocht en de zonsopgang boven de rivier. Veel apen langs de waterkant gezien en Hornbills. Echt een heerlijke manier om goed wakker te worden. Terug bij het resort nog even een ontbijt voordat wij weer met onze gids en Mega bagage op pad gaan richting de Gomantong grot.
De Gomantong grot staat bekend om zijn zwaluwnestjes, een delicatesse in China en Japan. De grot wordt dus ook bewaakt door een vijftal bewakers.
Aangekomen bij de grot krijgen we allemaal gelijk de kriebels, de zwaluwen zijn niet de enige bewoners van deze grot. Samen met de vleermuizen stikt het hier van de kakkerlakken. Echt niet een klein beetje,
We zijn allemaal blij als we weer buiten in de zon staan, controleren elkaar op beestjes en halen eens diep adem. De volgende toeristen die we tegen komen wensen we Good Luck en een Have Fun die ze lachend in ontvangst nemen.
Onze gids vindt onze reacties helemaal geweldig en heeft het prima naar zijn zin.
Hierna worden we naar een soort overdekt wegrestaurant/marktje gebracht. Hier zijn verschillende eettentjes en moeten we wachten tot de gids van Michael ons op komt halen om ons mee te nemen naar Deramakot. Ondertussen nemen we maar wat te eten, je weet tenslotte nooit wanneer je weer wat krijgt.
Het wachten duurt alleen wel erg lang en we beginnen ons af te vragen of we wel op de juiste plek zitten. Alle papieren, mails en andere dingen na gekeken, maar daar werden we niet echt wijzer van. Met behulp van de kok nog aan het bellen geweest, maar ook daar schoten we niet echt wat mee op. Dus er zat niets anders op dan nog langer te wachten.
De eigenaar van het eettentje vroeg alleen wel of we op de roze stoeltjes verderop wilde gaan zitten, er zouden straks allemaal mensen komen eten en dan hielden wij zijn stoelen niet bezet. Dus wij met bagage een paar stoelen opgeschoven.
Uiteindelijk na heeeeel lang wachten kwam er een jongen aangelopen die ons kwam ophalen. Alleen toen hij zag hoeveel bagage wij bij ons hadden moest hij even een vriend bellen die ook met zijn auto moest komen.
We hebben helemaal in een deuk gelegen en de jongens die ons vervoerde ook, al was het maar omdat je een lange blonde vrouw opgevouwen achterin je auto moet vervoeren (die zelf het hardste lachte).
Het eerste gedeelte van de reis regende het nog steeds en iedere keer als je ging verzitten schommelde de boot en kreeg iemand (meestal Redmer) een plens water in zijn nek. Jeetje ik ben slecht in stil zitten hahaha. Ondertussen werd er door de schipper ook het nodige water uit de boot gehoosd, het gat voor in de boot zal hier wel mee te maken hebben gehad. Maar we 
Ik zal het verder kort houden, in totaal hebben we vijf uur met onze gat op een zwemvest in een gammel bootje gezeten (in het donker voer de schipper heel langzaam) en waren we heel blij dat we uiteindelijk Michael met een flinke lamp op de oever zagen. Ook deze was ondertussen erg ongerust en enorm opgelucht dat we er waren.
Waar we waren was een tussenstop, we moesten nog verder met de auto. Maar we kregen eerst allemaal een koud biertje, vertelde onze avonturen en zouden eerst nog te eten krijgen voordat we verder gingen.
Michael zei dat alles tegen had gezeten, de man die ons oorspronkelijk met de boot zou brengen had er op het allerlaatste moment vanaf gezien en toen moest er ineens wat geregeld worden, vandaar.
Michael klaagde nog wel over "the overload of luggage" die we bij ons hadden. Ja ja... dat weten we nu wel hahaha
Na een simpele maar lekkere maaltijd gingen we op weg naar Deramakot.
Zittend in een 4 wheel drive was dat erg comfortabel en als dikke bonus op ons hachelijke avontuur kregen we in het oerwoud gelijk een Clouded Leopard te zien. Midden op de weg, voor de auto bleef hij van schrik even staan voordat hij de bosjes in schoot. WAUW wat gaaf, dit is een van de redenen waarvoor we zijn gekomen. (helaas geen foto)
Na iets meer dan een uur rijden en nog wat wildlife gezien te hebben zijn we dan eindelijk op plaats van bestemming. Nog even de komende dag bespreken met Michael onder het genot van een biertje en dan heerlijk douchen en slapen in een kamer met airco.
Life is beautiful.
donderdag 23 oktober 2014
Apen, apen, apen
Na weer een heerlijke nacht vanmorgen op ons gemak genoten van een ontbijt in het hotel. Daarna nog even de laatste dingen op de hotelkamer inpakken en doen (lees poepen) en toen was het tijd om uit te checken.
Het busje dat we gisteren besteld hadden stond al klaar met de chauffeur, dus dat was goed gegaan. Alle bagage paste er mooi in, dus hop...onderweg naar het Sepilok rehabilitation centre. Hier worden Orang-Oetans opgevangen en groot gebracht en leven ze in een beschermd stuk bos. We gaan vandaag dus aapjes kijken.
Aangekomen bij het centre hadden we een uitdaging met de bagage, waar laat je die. Gelukkig hadden ze er een soort locker service, alleen de grootste kast was maar net groot genoeg voor onze koffers. Je ziet ze denken, wat een malloten die buitenlanders en wat een bagage. Tsja dat is een klein nadeel van rondreizen (volgende keer misschien toch maar rugzakken).
We hebben heerlijk rondgelopen op vaste paden tussen de bomen, af en toe kwam er een brutale aap voorbij of
zag je ze in de bomen. Er is veel begeleiding aanwezig en alle toeristen moeten opzij en aan de kant als er een aap aankomt. Zij zijn hier de baas, dit is hun leefomgeving en wij dienen ons dus aan te passen.
Er was ook nog een afgezet gedeelte, de toerist kon vanachter een wand met speciaal glas naar vier baby Orang-Oetans kon kijken. Eentje was flink ziek geweest en was helemaal kaal en mager, het ging nu gelukkig weer beter met hem, maar hij moest nog wel flink
aansterken voordat hij het bos in mocht.
Op een speciaal tijdstip worden de apen op een bepaalde plaats gevoerd. als je mazzel hebt zie je hier dan meerdere Orang-Oetans bij elkaar maar het kan ook zomaar zijn dat er niets komt. Op het moment dat er in het bos genoeg eten te vinden is is de noodzaak minder hoog. Wij hadden mazzel, na enige tijd kwamen er drie Orang-Oetans aan en konden we genieten van het schouwspel. Het blijft toch bijzonder om ze door de bomen te zien slingeren.
Daarna zijn we nog even naar een ander deel van het park gegaan, hier waren Sunbears. Dit gedeelte van het park was veel kleiner en hier waren we dan ook snel klaar. wel leuk om deze relatief kleine beren bezig te zien.
Aangezien we nog wat tijd over hadden voordat we weer werden opgehaald hebben we nog maar even een hapje gegeten. Na alle bagage uit de locker te hebben gehaald even wachten op de bus die ons naar het Eco Resort brengt.
Wederom bekijken ze ons weer met grote ogen vanwege de bagage en ik begin me toch wel een beetje ongemakkelijk te voelen. Maar we lachen er maar om, het is nou een maal niet anders.
Voor diegene die wil weten wat we bij ons hebben. Ik een kleine koffer en een rugzak als handbagage, Redmer een grotere koffer en een handbagage trolley + de fototas. En nee....minder ging echt niet!!!
Aangekomen bij het Eco resort krijgen we een briefing en worden we naar onze hut gebracht. Een leuk klein huisje met douche, toilet, twee bedden en een flinke jungle gekko! Leuk hoor zo'n huisdier, gelukkig vind ik dit niet erg. Ook in de wc pot hadden we een huisdier. Een bloedzuiger!
Dus na iedere keer controleerde we of ze nog in de pot zat, je weet maar nooit.
Voor het eten gaan we met een groep nog even varen op de rivier en zien we verschillende Hornbills, veel neusapen en zelfs een krokodil. De neusapen komen alleen in Borneo voor en zien er echt bijzonder uit. Ook zien we een orang oetang met jong hoog in de bomen.
Heerlijk zo'n tocht over de rivier, je ziet dan echt
veel.
Bij terugkomst is het tijd om te eten en na het eten staat er nog een nachtwandeling op het programma. Het eten was in buffet vorm en prima te eten. Aad en Luus hadden leachsocks besteld en deze waren ondertussen ook aangekomen, Luus helemaal blij.
Na het eten tijd om ons om te kleden, Luus nam geen enkel risico en was van top tot teen bedekt. Een foto zegt vaak meer hahaha
Allemaal gewapend met een zaklamp gingen we met gids de donkere bush in op zoek naar beestjes brrrrr.
We hebben wel wat dieren gezien, maar helaas niet veel. Wat wel hilarisch was is dat Luus haar schoen in een modderpoel vast bleef zitten, ja daar sta je dan op een been met je schoen verdwenen in de modder hahaha We hebben hem er nog wel uitgekregen hoor, nadat we waren uitgelachen.
Na de wandeling nog wat gedronken en toen was het tijd om naar bed te gaan.
Nadat ik mijn bed van de muur had geschoven durfde ik onder toeziend oog van de jungle gekko wel in bed te stappen. Ergens halverwege de nacht werd ik wakker van een raar geluid, Redmer die ook wakker was geworden pakte de zaklamp en scheen richting geluid, er zat een soort muis op de balk boven mijn bed en heel mijn bed zat onder....ja onder wat eigenlijk, rotzooi. Door het licht van de lamp schoot het beestje weg en zijn wij maar weer gaan slapen. Echt het is nooit saai, slapen in de jungle!!
Het busje dat we gisteren besteld hadden stond al klaar met de chauffeur, dus dat was goed gegaan. Alle bagage paste er mooi in, dus hop...onderweg naar het Sepilok rehabilitation centre. Hier worden Orang-Oetans opgevangen en groot gebracht en leven ze in een beschermd stuk bos. We gaan vandaag dus aapjes kijken.
We hebben heerlijk rondgelopen op vaste paden tussen de bomen, af en toe kwam er een brutale aap voorbij of
Er was ook nog een afgezet gedeelte, de toerist kon vanachter een wand met speciaal glas naar vier baby Orang-Oetans kon kijken. Eentje was flink ziek geweest en was helemaal kaal en mager, het ging nu gelukkig weer beter met hem, maar hij moest nog wel flink
Op een speciaal tijdstip worden de apen op een bepaalde plaats gevoerd. als je mazzel hebt zie je hier dan meerdere Orang-Oetans bij elkaar maar het kan ook zomaar zijn dat er niets komt. Op het moment dat er in het bos genoeg eten te vinden is is de noodzaak minder hoog. Wij hadden mazzel, na enige tijd kwamen er drie Orang-Oetans aan en konden we genieten van het schouwspel. Het blijft toch bijzonder om ze door de bomen te zien slingeren.
Daarna zijn we nog even naar een ander deel van het park gegaan, hier waren Sunbears. Dit gedeelte van het park was veel kleiner en hier waren we dan ook snel klaar. wel leuk om deze relatief kleine beren bezig te zien.Aangezien we nog wat tijd over hadden voordat we weer werden opgehaald hebben we nog maar even een hapje gegeten. Na alle bagage uit de locker te hebben gehaald even wachten op de bus die ons naar het Eco Resort brengt.
Wederom bekijken ze ons weer met grote ogen vanwege de bagage en ik begin me toch wel een beetje ongemakkelijk te voelen. Maar we lachen er maar om, het is nou een maal niet anders.Voor diegene die wil weten wat we bij ons hebben. Ik een kleine koffer en een rugzak als handbagage, Redmer een grotere koffer en een handbagage trolley + de fototas. En nee....minder ging echt niet!!!
Aangekomen bij het Eco resort krijgen we een briefing en worden we naar onze hut gebracht. Een leuk klein huisje met douche, toilet, twee bedden en een flinke jungle gekko! Leuk hoor zo'n huisdier, gelukkig vind ik dit niet erg. Ook in de wc pot hadden we een huisdier. Een bloedzuiger!
Dus na iedere keer controleerde we of ze nog in de pot zat, je weet maar nooit.
Voor het eten gaan we met een groep nog even varen op de rivier en zien we verschillende Hornbills, veel neusapen en zelfs een krokodil. De neusapen komen alleen in Borneo voor en zien er echt bijzonder uit. Ook zien we een orang oetang met jong hoog in de bomen. Heerlijk zo'n tocht over de rivier, je ziet dan echt
Bij terugkomst is het tijd om te eten en na het eten staat er nog een nachtwandeling op het programma. Het eten was in buffet vorm en prima te eten. Aad en Luus hadden leachsocks besteld en deze waren ondertussen ook aangekomen, Luus helemaal blij.
Na het eten tijd om ons om te kleden, Luus nam geen enkel risico en was van top tot teen bedekt. Een foto zegt vaak meer hahaha
Allemaal gewapend met een zaklamp gingen we met gids de donkere bush in op zoek naar beestjes brrrrr.
We hebben wel wat dieren gezien, maar helaas niet veel. Wat wel hilarisch was is dat Luus haar schoen in een modderpoel vast bleef zitten, ja daar sta je dan op een been met je schoen verdwenen in de modder hahaha We hebben hem er nog wel uitgekregen hoor, nadat we waren uitgelachen.
Na de wandeling nog wat gedronken en toen was het tijd om naar bed te gaan.
Nadat ik mijn bed van de muur had geschoven durfde ik onder toeziend oog van de jungle gekko wel in bed te stappen. Ergens halverwege de nacht werd ik wakker van een raar geluid, Redmer die ook wakker was geworden pakte de zaklamp en scheen richting geluid, er zat een soort muis op de balk boven mijn bed en heel mijn bed zat onder....ja onder wat eigenlijk, rotzooi. Door het licht van de lamp schoot het beestje weg en zijn wij maar weer gaan slapen. Echt het is nooit saai, slapen in de jungle!!
Abonneren op:
Posts (Atom)