Echt heel vroeg op...

Michael had ons verteld dat hij een hele mooie locatie had gevonden om de zonsopkomst te zien. We moesten dus in het donker opstaan om dus niet te laat dat mee te kunnen maken.
We kwamen dus in het donker aan bij een berg stenen. Daar zijn we bovenop gaan zitten met om eerlijk te zijn niet al te hoge verwachtingen.

We zagen ook steeds meer bewolking komen. 

Maar dit is uiteindelijk het mooiste moment van de vakantie geworden. Vanuit de stilte hoor je jungle echt wakker worden. Je hoort apen naar elkaar roepen, vogels die bijzondere geluiden maken en de insecten die ook wakker worden. Daarnaast nog andere geluiden die je niet thuis kan brengen.

Het uitzicht was ook enorm bijzonder. Zo denk je dat je door de bewolking niets ziet, en zo zie je de zon heel helder.
Ook het gevoel dat je hiervan krijgt is zeer mooi. De foto's zijn goed maar in het echt was

het nog mooier.
Het was echt een bijzonder moment wat je niet vaak mee maakt.

Toen het weer licht was zijn we terug gegaan naar ons verblijf voor een ontbijt. Na dit ontbijt zijn we gaan wandelen in de omgeving.
Er is hier een stuk bos aangelegd ter om een stuk gekapt oerwoud te herstellen. Dat is dus echt niet gelukt, we liepen gewoon in een bos dat je ook in Frankrijk kan zien.
Nu lekker gedoucht te hebben zijn we nog even gaan slapen. Want de man met de hamer loopt ook hier rond. 's Middags lekker rondgehangen en in een boek opgezocht welke dieren we uiteindelijk toch allemaal hebben gezien. 
Laat in de middag gingen we met de auto weer richting jungle om daar bij zonsondergang te gaan dineren. 
We waren iets te snel op de plek aanwezig en zijn toen nog even gaan wandelen. We hoorden toen hard geritsel in het bos en Michael en Redmer liepen vooruit om te kijken wat het was.
Het bleek een mannetjes dwergolifant te zijn die erg uit zijn humeur was. Michael schrok heel erg toen we vrij dichtbij kwamen. Een boze olifant moet je niet tegenkomen, ook niet een relatief klein formaat. 
Dit was dus de eerste keer dat ik in Borneo moest rennen achter de geschrokken gids aan. Best wel spannend.
Uiteindelijk is de olifant weg gelopen en konden wij gaan eten. Helaas hadden we hierdoor wel de zonsondergang gemist. 

Het eten was lekker en gezellig met een zaklamp.

Op de weg terug kwamen we alsnog de (of een) olifant tegen. Hij rende voor onze auto uit. Claudia en Redmer stonden achterop in de back en konden met de lampen goed te olifant zien. Deze was slim genoeg van de weg af te gaan zodat we hem kwijt raakte.

Onderweg terug moest de chauffeur ineens heel hard remmen omdat er een slang over de hele breedte van de weg lag. Deze was echt groot en bleef rustig liggen zodat we rustig foto's konden maken. Claudia scheen ons bij met 2 grote zoeklampen. 
Ineens konden we de slang niet meer goed zien omdat Claudia niet meer zo goed bij scheen en alle kanten aan het schijnen was. Dat was wel een beetje jammer. Maar ook een beetje logisch aangezien ze in een zwerm met grote wespen stond die allemaal op het licht waren aangekomen. 
Ze is ook gestoken en dat deed flink zeer. 
Maar ja, uiteindelijk kon ze weer normaal schijnen met de lamp. Toen we de slang aanraakte kroop deze langzaam de berm in.
We reden terug naar ons verblijf. Claudia en ik waren echt enorm grijs geworden van het stof. We hadden de hele rit achterop gestaan.
Helaas was er geen water om te douchen....... Dat is dan wel weer jammer. Maar met een zakdoek en een fles water kom je ook vrij ver.
We waren flink moe en konden snel in slaap vallen na deze schitterende dag.