Einduitslag schrikpool

De koffers zijn uitgepakt dus we stoppen met tellen.

De einduitslag is 18 punten. Een hele magere score dus.

Luus is dan ook de winnaar geworden omdat ze het dichts erbij zit.
Luus is eigenlijk ook een dubbele winnaar. Ondanks dat we 'maar' 1 week konden tellen is ze Claudia qua punten zeer snel voorbij gegaan.

Ze heeft zelfs op 1 avond een maximale score behaald. Dat is dus gillen, hard weglopen en wapperen met de armen.

Kuala Lumpur, laatste dag

Vandaag weer lekker uitgeslapen. Aad was al naar zijn werk, de bofkont.

Als eerste maar de koffers herpakt. Die 29kg bij Redmer in de koffer gaat niet werken bij de KLM. Gelukkig bleek het wel mee te vallen en hadden we allebei 'slechts'  21,5kg. Nu maar hopen dat de weegschaal van Luus klopte. (het zou zomaar kunnen dat deze bijgesteld is om een lichter gewicht te laten zien :-)

Daarna opzoek naar een lekker ontbijt om daarna te gaan sjoppen. Beide is helemaal goed gegaan.

We hadden nog nooit in de monorail gezeten. Daarom hebben we 1 halte gedaan met de monorail naar de shopping mall.
Op de terugweg nog even lunch gekocht in de supermarkt om daarna Twan nog even te plagen met de heerlijke sushi die je hier kan kopen.

Natuurlijk is dat shoppen zeer vermoeiend en hebben we nog even aan het zwembad gelegen om bij te komen.

In de middag zijn we naar het Hard Rock Café gegaan. Daar hadden een aantal aankomende barmannen hun examen om te mogen werken bij het Hard Rock.
Tijdens het examen moesten ze in 2 minuten 1 mojito, 1 hurrican, 1 Margaritha en 1 bier maken. We zouden het jammer vinden als ze de examen opdrachten zouden weggooien. We boden dus heel spontaan aan om mee te helpen met het examen.
En wat denk je?  We kregen dus gratis drank aangeboden, of we daar trek in hadden......
Wel met de excuses dat ze zeer snel klaar gemaakt waren en daarom misschien niet helemaal klopten.
Na heel kort overleg besloten we toch maar om ze te helpen. Wat ons betreft was hij geslaagd.

Ondertussen was het al bijna avond geworden en was Aad al weer thuis. Tijd voor ons laatste avondmaal van de vakantie.
We zijn uit eten geweest bij Tujo. Ook hier hadden ze weer hele bijzondere cocktails.

Helaas vloog deze avond weer voorbij en moesten we al weer naar het vliegveld om naar huis te gaan. Op het vliegveld nog even de koffer weer laten wrappen om daarna te horen dat we een uurtje vertraging hadden.

In het vliegtuig viel Claudia al in slaap voordat we in de lucht waren. Lekker dat eten en cocktails.

We hebben goed kunnen slapen en eigenlijk waren we al weer vrij snel op Schiphol waar Max ons stond op te wachten.

Fijn om weer thuis te zijn na deze bijzondere vakantie!

Kota Kinabalu, laatste dag

We hebben allemaal lekker geslapen en zijn heerlijk uitgerust. Na het ontbijt zijn we op zoek gegaan naar lekkere koffie en vonden die op de hoek van de straat.

We hebben vandaag afgesproken met Jan een neef van Aad. Zij hebben elkaar ongeveer 30 jaar niet gezien, Jan woont hier met zijn vrouw Prema. Bij de koffietent werden we opgehaald door Jan.

Jan heeft ons toen Kota Kinabalu laten zien. Daarbij zijn we natuurlijk ook naar de grote moskee geweest. Nu hadden we wel verwacht dat je hier goed gekleed moet zijn voordat je naar binnen mag, maar bedekte schouders en knieën was niet genoeg. We moesten echt helemaal aangekleed worden zoals de moslims. Bij 30 graden is dat best wel warm.

De moskee zag er van buiten erg mooi uit, maar viel van binnen een beetje tegen, dat was dan wel weer jammer. de kinderen die er rondliepen hebben wel weer hun ogen uitgekeken.

Na nog een kleine rondrit door Kota Kinabalu zijn we naar het huis gegaan van Jan en hebben we kennis gemaakt met zijn vrouw Prema. Dat was een zeer gastvrij en vrolijk ontvangst. We hebben hier heel lekker gegeten, bijgepraat en veel gelachen.

Jan en Prema bedankt voor de heerlijke gastvrijheid!

's Avonds heeft Jan ons naar het vliegveld gebracht voor onze terugreis naar Kuala Lumpur..
Nog een dag in Kuala Lumpur en dan zit ons avontuur in Maleisië er alweer op.

Opweg terug naar de stad

Vandaag gaan we beginnen aan de (te) lange autorit terug naar Kota Kinabalu.
Normaal gesproken zou dit een stukje met de boot zijn maar daar waren we een klein beetje van genezen na onze vorige rit.

De auto was echter niet minder erg. Man wat zijn de wegen daar slecht. Wij zaten met z'n drieën op de achter bank en onze 2 gidsen moesten achterop de pickup, op de bagage.
Die hebben het volgens mij heel zwaar gehad. Toen ik na 3 uur vroeg of het goed was gegaan gaven ze aan dat het ergste nog moest komen.

Ik dacht nog dat het een geintje was maar het werd inderdaad nog erger. Ongelofelijk dat ze het een weg durven te noemen en enorm knap dat ze niet eruit zijn gevallen.

Onderweg was het nog even spannend omdat de diesel opraakte. Een paar "benzine pompen" waren leeg maar gelukkig vonden we er nog 1. Hier werden we echt met de hand bediend


Halverwege hebben we nog even gegeten waarna we konden overstappen in een 'echte taxi'. Dit was echt van de regen in de drup.

Het was een Toyota Crown, Royal Saloon uit 1900 van een familielid van een van de gidsen. De eigenaar was enorm trots op zijn auto en we kwamen ook helemaal niet meer bij toen hij de achterbank in de relax stand zette. Ook een beetje jammer was het gebrek aan een airo waardoor het arco werd en Luus zich een beetje moest inpakken.


Jammer was ook dat onze chauffeur oud en snel moe was. Hij reed vrij langzaam wat als nadeel had dat iedereen toeterde naar ons maar als voordeel dat hij niet snel van de weg af zou raken. In de bergen kan dat snel grote gevolgen hebben.
Ook hielp het wel dat we veel in de file hebben gereden. Aad heeft hem tijdens de rit maar 2 keer wakker hoeven te maken. Het is heel vreemd maar als je merkt dat je chauffeur iedere keer slaapt, ben je zelf wel klaar wakker.




Eenmaal in Kota Kinabalu was gelukkig de chauffeur ook klaar wakker en reed hij met een aardig tempo naar ons hotel. We waren heel blij dat we heelhuids aangekomen zijn.
We hebben nog een klacht verzonden naar http://aaborneo.com/ . We hadden betaald voor een echte (dure) taxi maar uiteindelijk reden we 100km in een gevaarlijke attractie.
Niets meer van gehoord en nu maar hopen dat hij niet nogmaals met een auto vol passagiers op pad gaat.

's Avonds zijn we na een stukje wandelen gaan eten bij dezelfde Italiaan, dat was de vorige keer goed bevallen.
Hierna terug naar het hotel en ons bed opgezocht, we waren wel een beetje moe.

Echt heel vroeg op...

Michael had ons verteld dat hij een hele mooie locatie had gevonden om de zonsopkomst te zien. We moesten dus in het donker opstaan om dus niet te laat dat mee te kunnen maken.
We kwamen dus in het donker aan bij een berg stenen. Daar zijn we bovenop gaan zitten met om eerlijk te zijn niet al te hoge verwachtingen.

We zagen ook steeds meer bewolking komen. 

Maar dit is uiteindelijk het mooiste moment van de vakantie geworden. Vanuit de stilte hoor je jungle echt wakker worden. Je hoort apen naar elkaar roepen, vogels die bijzondere geluiden maken en de insecten die ook wakker worden. Daarnaast nog andere geluiden die je niet thuis kan brengen.

Het uitzicht was ook enorm bijzonder. Zo denk je dat je door de bewolking niets ziet, en zo zie je de zon heel helder.
Ook het gevoel dat je hiervan krijgt is zeer mooi. De foto's zijn goed maar in het echt was

het nog mooier.
Het was echt een bijzonder moment wat je niet vaak mee maakt.

Toen het weer licht was zijn we terug gegaan naar ons verblijf voor een ontbijt. Na dit ontbijt zijn we gaan wandelen in de omgeving.
Er is hier een stuk bos aangelegd ter om een stuk gekapt oerwoud te herstellen. Dat is dus echt niet gelukt, we liepen gewoon in een bos dat je ook in Frankrijk kan zien.
Nu lekker gedoucht te hebben zijn we nog even gaan slapen. Want de man met de hamer loopt ook hier rond. 's Middags lekker rondgehangen en in een boek opgezocht welke dieren we uiteindelijk toch allemaal hebben gezien. 
Laat in de middag gingen we met de auto weer richting jungle om daar bij zonsondergang te gaan dineren. 
We waren iets te snel op de plek aanwezig en zijn toen nog even gaan wandelen. We hoorden toen hard geritsel in het bos en Michael en Redmer liepen vooruit om te kijken wat het was.
Het bleek een mannetjes dwergolifant te zijn die erg uit zijn humeur was. Michael schrok heel erg toen we vrij dichtbij kwamen. Een boze olifant moet je niet tegenkomen, ook niet een relatief klein formaat. 
Dit was dus de eerste keer dat ik in Borneo moest rennen achter de geschrokken gids aan. Best wel spannend.
Uiteindelijk is de olifant weg gelopen en konden wij gaan eten. Helaas hadden we hierdoor wel de zonsondergang gemist. 

Het eten was lekker en gezellig met een zaklamp.

Op de weg terug kwamen we alsnog de (of een) olifant tegen. Hij rende voor onze auto uit. Claudia en Redmer stonden achterop in de back en konden met de lampen goed te olifant zien. Deze was slim genoeg van de weg af te gaan zodat we hem kwijt raakte.

Onderweg terug moest de chauffeur ineens heel hard remmen omdat er een slang over de hele breedte van de weg lag. Deze was echt groot en bleef rustig liggen zodat we rustig foto's konden maken. Claudia scheen ons bij met 2 grote zoeklampen. 
Ineens konden we de slang niet meer goed zien omdat Claudia niet meer zo goed bij scheen en alle kanten aan het schijnen was. Dat was wel een beetje jammer. Maar ook een beetje logisch aangezien ze in een zwerm met grote wespen stond die allemaal op het licht waren aangekomen. 
Ze is ook gestoken en dat deed flink zeer. 
Maar ja, uiteindelijk kon ze weer normaal schijnen met de lamp. Toen we de slang aanraakte kroop deze langzaam de berm in.
We reden terug naar ons verblijf. Claudia en ik waren echt enorm grijs geworden van het stof. We hadden de hele rit achterop gestaan.
Helaas was er geen water om te douchen....... Dat is dan wel weer jammer. Maar met een zakdoek en een fles water kom je ook vrij ver.
We waren flink moe en konden snel in slaap vallen na deze schitterende dag.

Kakkedingen, wachten, boottocht naar Deramakot

Ondanks de muis en jungle gekko best goed geslapen.

Vanmorgen hadden we voor het ontbijt een vroege tocht over de rivier. Ze slaan op een grote gong zodat niemand zich verslaapt en iedereen op tijd is.
Wij richting de rivier, zwemvest gepakt en maar een beetje rondgekeken want er was verder nog niemand (dachten wij). Wel dus....iedereen zat op ons te wachten in de boot. Wij nog een geintje gemaakt, maar die werd niet echt gewaardeerd (gezien de geïrriteerde blikken heeft een groot aantal mensen een ochtendhumeur). Sorry!!
Voordat we goed en wel zaten schoot de boot weg over het water om de jungle te zien ontwaken.

We hebben heerlijk genoten van de vroege boottocht en de zonsopgang boven de rivier. Veel apen langs de waterkant gezien en Hornbills. Echt een heerlijke manier om goed wakker te worden. Terug bij het resort nog even een ontbijt voordat wij weer met onze gids en Mega bagage op pad gaan richting de Gomantong grot.

De Gomantong grot staat bekend om zijn zwaluwnestjes, een delicatesse in China en Japan. De grot wordt dus ook bewaakt door een vijftal bewakers.
Aangekomen bij de grot krijgen we allemaal gelijk de kriebels, de zwaluwen zijn niet de enige bewoners van deze grot. Samen met de vleermuizen stikt het hier van de kakkerlakken. Echt niet een klein beetje,

nee echt overal waar je kijkt zie je kakkedingen. Op het pad waar je loopt, op de reling (die je spontaan niet meer vast wil houden), op de muur, maar vooral in het midden van de grot is het bizar. Een grote berg van kakkerlakken, jakkie, ik heb er nog nooit zoveel bij elkaar gezien.

We laten ons niet kennen, gruwelend en met af en toe een gilletje (Luus) lopen we het rondje door de grot waar ook de stank door alle uitwerpselen niet om te harden is. Ik krijg medelijden met de bewakers die gewoon in het midden van die bewegende berg een hutje hebben staan waar ze 's nachts mogen slapen!!

We zijn allemaal blij als we weer buiten in de zon staan, controleren elkaar op beestjes en halen eens diep adem. De volgende toeristen die we tegen komen wensen we Good Luck en een Have Fun die ze lachend in ontvangst nemen.
Onze gids vindt onze reacties helemaal geweldig en heeft het prima naar zijn zin.

Hierna worden we naar een soort overdekt wegrestaurant/marktje gebracht. Hier zijn verschillende eettentjes en moeten we wachten tot de gids van Michael ons op komt halen om ons mee te nemen naar Deramakot. Ondertussen nemen we maar wat te eten, je weet tenslotte nooit wanneer je weer wat krijgt.
Het wachten duurt alleen wel erg lang en we beginnen ons af te vragen of we wel op de juiste plek zitten. Alle papieren, mails en andere dingen na gekeken, maar daar werden we niet echt wijzer van. Met behulp van de kok nog aan het bellen geweest, maar ook daar schoten we niet echt wat mee op. Dus er zat niets anders op dan nog langer te wachten.

De eigenaar van het eettentje vroeg alleen wel of we op de roze stoeltjes verderop wilde gaan zitten, er zouden straks allemaal mensen komen eten en dan hielden wij zijn stoelen niet bezet. Dus wij met bagage een paar stoelen opgeschoven.

Uiteindelijk na heeeeel lang wachten kwam er een jongen aangelopen die ons kwam ophalen. Alleen toen hij zag hoeveel bagage wij bij ons hadden moest hij even een vriend bellen die ook met zijn auto moest komen.

Oh wat hebben we een lol gehad met z'n allen. Aad, Redmer en Luus gingen in de ene auto (formaat koekblik) en ik ging met de bagage in het andere koekblik. Aan sleutels doen ze niet, je verbind gewoon wat draadjes met elkaar en de auto start.
We hebben helemaal in een deuk gelegen en de jongens die ons vervoerde ook, al was het maar omdat je een lange blonde vrouw opgevouwen achterin je auto moet vervoeren (die zelf het hardste lachte).

Aangekomen bij de rivier bleek dat de boot nog niet klaar was, er moest nog een motor en brandstof geregeld worden. Dus wij de koffers vast bij de boot neergezet, onder een afdak want er kwamen allemaal donkere wolken aan. En ja hoor na enige tijd komt er een man aanlopen met een buitenboordmotor die aan de boot wordt bevestigd. We vroegen nog of er plankjes moesten komen om op te zitten maar dat was niet het geval, we hadden zwemvesten om op te zitten. Uh....oke...ondertussen was het echt enorm hard gaan regenen en liep de boot langzaam vol met water, het werd steeds leuker. Wij kregen van onze gids enorme plastic zakken met de vraag of we daar onze bagage in wilde doen tegen de regen. Dus de tassen van Aad en Luus en onze handbagage ingepakt en hup de boot in. Het gammele ding ging steeds dieper liggen, liep nog steeds vol met water en door de bagage bleef er weinig ruimte over voor ons. Maar oke, wij een voor een de boot in en overdwars in de boot op je zwemvest zitten. Er lagen plankjes op de bodem, dus we zaten niet in het water. We hadden ondertussen ook onze regenjas aangedaan, want behalve een dak (gelukkig) was de boot gewoon open.

Het eerste gedeelte van de reis regende het nog steeds en iedere keer als je ging verzitten schommelde de boot en kreeg iemand (meestal Redmer) een plens water in zijn nek. Jeetje ik ben slecht in stil zitten hahaha. Ondertussen werd er door de schipper ook het nodige water uit de boot gehoosd, het gat voor in de boot zal hier wel mee te maken hebben gehad. Maar we

hadden nog steeds de grootste lol.

Op een gegeven moment hield het op met regenen en konden we een beetje opdrogen. het lachen werd langzaam aan toch wel minder, het begon namelijk ook steeds donkerder te worden. En omdat de rivier zo laag stond staken er allerlei boomstammen en andere dingen uit het water. Bij daglicht is dat geen probleem, maar in het donker is dat toch wel een dingetje. Dus met de inval van de nacht verging bij ons ook het lachen.
Ik zal het verder kort houden, in totaal hebben we vijf uur met onze gat op een zwemvest in een gammel bootje gezeten (in het donker voer de schipper heel langzaam) en waren we heel blij dat we uiteindelijk Michael met een flinke lamp op de oever zagen. Ook deze was ondertussen erg ongerust en enorm opgelucht dat we er waren.

Waar we waren was een tussenstop, we moesten nog verder met de auto. Maar we kregen eerst allemaal een koud biertje, vertelde onze avonturen en zouden eerst nog te eten krijgen voordat we verder gingen.
Michael zei dat alles tegen had gezeten, de man die ons oorspronkelijk met de boot zou brengen had er op het allerlaatste moment vanaf gezien en toen moest er ineens wat geregeld worden, vandaar.

Michael klaagde nog wel over "the overload of luggage" die we bij ons hadden. Ja ja... dat weten we nu wel hahaha
Na een simpele maar lekkere maaltijd gingen we op weg naar Deramakot.

Zittend in een 4 wheel drive was dat erg comfortabel en als dikke bonus op ons hachelijke avontuur kregen we in het oerwoud gelijk een Clouded Leopard te zien. Midden op de weg, voor de auto bleef hij van schrik even staan voordat hij de bosjes in schoot. WAUW wat gaaf, dit is een van de redenen waarvoor we zijn gekomen. (helaas geen foto)

Na iets meer dan een uur rijden en nog wat wildlife gezien te hebben zijn we dan eindelijk op plaats van bestemming. Nog even de komende dag bespreken met Michael onder het genot van een biertje en dan heerlijk douchen en slapen in een kamer met airco.

Life is beautiful.

Apen, apen, apen

Na weer een heerlijke nacht vanmorgen op ons gemak genoten van een ontbijt in het hotel. Daarna nog even de laatste dingen op de hotelkamer inpakken en doen (lees poepen) en toen was het tijd om uit te checken.

Het busje dat we gisteren besteld hadden stond al klaar met de chauffeur, dus dat was goed gegaan. Alle bagage paste er mooi in, dus hop...onderweg naar het Sepilok rehabilitation centre. Hier worden Orang-Oetans opgevangen en groot gebracht en leven ze in een beschermd stuk bos. We gaan vandaag dus aapjes kijken.

Aangekomen bij het centre hadden we een uitdaging met de bagage, waar laat je die. Gelukkig hadden ze er een soort locker service, alleen de grootste kast was maar net groot genoeg voor onze koffers. Je ziet ze denken, wat een malloten die buitenlanders en wat een bagage. Tsja dat is een klein nadeel van rondreizen (volgende keer misschien toch maar rugzakken).

We hebben heerlijk rondgelopen op vaste paden tussen de bomen, af en toe kwam er een brutale aap voorbij of

zag je ze in de bomen. Er is veel begeleiding aanwezig en alle toeristen moeten opzij en aan de kant als er een aap aankomt. Zij zijn hier de baas, dit is hun leefomgeving en wij dienen ons dus aan te passen.

Er was ook nog een afgezet gedeelte, de toerist kon vanachter een wand met speciaal glas naar vier baby Orang-Oetans kon kijken. Eentje was flink ziek geweest en was helemaal kaal en mager, het ging nu gelukkig weer beter met hem, maar hij moest nog wel flink

aansterken voordat hij het bos in mocht.

Op een speciaal tijdstip worden de apen op een bepaalde plaats gevoerd. als je mazzel hebt zie je hier dan meerdere Orang-Oetans bij elkaar maar het kan ook zomaar zijn dat er niets komt. Op het moment dat er in het bos genoeg eten te vinden is is de noodzaak minder hoog. Wij hadden mazzel, na enige tijd kwamen er drie Orang-Oetans aan en konden we genieten van het schouwspel. Het blijft toch bijzonder om ze door de bomen te zien slingeren.

Daarna zijn we nog even naar een ander deel van het park gegaan, hier waren Sunbears. Dit gedeelte van het park was veel kleiner en hier waren we dan ook snel klaar. wel leuk om deze relatief kleine beren bezig te zien.


Aangezien we nog wat tijd over hadden voordat we weer werden opgehaald hebben we nog maar even een hapje gegeten. Na alle bagage uit de locker te hebben gehaald even wachten op de bus die ons naar het Eco Resort brengt.
Wederom bekijken ze ons weer met grote ogen vanwege de bagage en ik begin me toch wel een beetje ongemakkelijk te voelen. Maar we lachen er maar om, het is nou een maal niet anders.
Voor diegene die wil weten wat we bij ons hebben. Ik een kleine koffer en een rugzak als handbagage, Redmer een grotere koffer en een handbagage trolley  + de fototas. En nee....minder ging echt niet!!!

Aangekomen bij het Eco resort krijgen we een briefing en worden we naar onze hut gebracht. Een leuk klein huisje met douche, toilet, twee bedden en een flinke jungle gekko! Leuk hoor zo'n huisdier, gelukkig vind ik dit niet erg. Ook in de wc pot hadden we een huisdier. Een bloedzuiger!
Dus na iedere keer controleerde we of ze nog in de pot zat, je weet maar nooit.

Voor het eten gaan we met een groep nog even varen op de rivier en zien we verschillende Hornbills, veel neusapen en zelfs een krokodil. De neusapen komen alleen in Borneo voor en zien er echt bijzonder uit. Ook zien we een orang oetang met jong hoog in de bomen. 

Heerlijk zo'n tocht over de rivier, je ziet dan echt

veel.

Bij terugkomst is het tijd om te eten en na het eten staat er nog een nachtwandeling op het programma. Het eten was in buffet vorm en prima te eten. Aad en Luus hadden leachsocks besteld en deze waren ondertussen ook aangekomen, Luus helemaal blij.

Na het eten tijd om ons om te kleden, Luus nam geen enkel risico en was van top tot teen bedekt. Een foto zegt vaak meer hahaha
Allemaal gewapend met een zaklamp gingen we met gids de donkere bush in op zoek naar beestjes brrrrr.

We hebben wel wat dieren gezien, maar helaas niet veel. Wat wel hilarisch was is dat Luus haar schoen in een modderpoel vast bleef zitten, ja daar sta je dan op een been met je schoen verdwenen in de modder hahaha We hebben hem er nog wel uitgekregen hoor, nadat we waren uitgelachen.

Na de wandeling nog wat gedronken en toen was het tijd om naar bed te gaan.

Nadat ik mijn bed van de muur had geschoven durfde ik onder toeziend oog van de jungle gekko wel in bed te stappen. Ergens halverwege de nacht werd ik wakker van een raar geluid, Redmer die ook wakker was geworden pakte de zaklamp en scheen richting geluid, er zat een soort muis op de balk boven mijn bed en heel mijn bed zat onder....ja onder wat eigenlijk, rotzooi. Door het licht van de lamp schoot het beestje weg en zijn wij maar weer gaan slapen. Echt het is nooit saai, slapen in de jungle!!

Terug naar vasteland

Vandaag moesten we om 6 uur opstaan voor het ontbijt. Om 7 uur gaat de boot die ons weer terug brengt naar Sandakan. Man wat is dat jammer, hier hadden we nog wel een paar dagen kunnen blijven.

Na 5 kwartier stuiteren in de boot kwamen we weer aan in Sandakan. Onderweg moesten we wel 1 keer stoppen omdat een lokale visser aan het zwemmen was op de route. Ook leuk om eens mee te maken, een boot met 400pk op volle kracht die dan ineens moet uitwijken voor een klein glimlachend hoofd dat midden op zee in eens omhoog komt. Hij weet denk ik nog niet hoe gevaarlijk dit was.

In Sandakan hebben we 2 kamers geboekt in het Fourpoints Hotel, een voor Aad en Luus (die later vandaag arriveren) en een voor onszelf. Bij de receptie dachten ze dat we allebei onze eigen kamer hadden en het had toch wel enige uitleg nodig voordat ze het begreep. Wij hadden een kamer op de bovenste verdieping, 26 hoog, weer een mooie kamer met heerlijke bedden.
En wat een uitzicht, geweldig gewoon!

Een ander uitzicht was in de kamer zelf. Er zat een raam tussen het slaapgedeelte en de badkamer. Wie bedenk nu zo iets?

Gelukkig hing er een rolgordijn zodat je toch nog een beetje privacy had als je moest poepen, dat is meestal toch wel prettiger.

Aangezien we Aad en Luus pas in de namiddag verwachten gaan we op pad om de boel te verkennen. We willen nog een zaklantaarn kopen voor ons volgende avontuur en wat blijkt, vanuit ons hotel heb je je eigen ingang naar de Mall. Hoe luxe is dat!? Even op het winkelcentrum rondgekeken, gekocht wat we nodig hadden en toen maar weer terug naar het hotel. Het is mooi weer dus we gaan lekker bij het zwembad liggen.

Bij het zwembad beginnen we lekker met een frisse duik en daarna is het wel tijd voor een biertje en wat te eten. Na de lunch nog even heerlijk in de zon/schaduw gelegen en genoten van het moment.

Toen werd het tijd om Aad en Luus welkom te heten, netjes op tijd werden ze door de taxi afgeleverd bij het hotel. Het was goed ze weer te zien, maar het blijft vreemd als dat in het buitenland is hahaha

Aad en Luus even inchecken en de bagage op de kamer zetten en hup Sandakan in.

Eerst even wat drinken op het terras van het hotel, want je krijgt best wel dorst van zo'n reis. Daarna hebben we heerlijk rondgelopen, over marktjes gestruind, langs winkeltjes en Luus heeft nog het eea ingeslagen voor de komende dagen in het oerwoud.

Daarna in het hotel nog even een taxibusje geregeld voor morgenochtend, dan vertrekken we naar Sepilok. We hebben veel bagage dus we willen een groot busje. Dat lijkt in de eerste instantie een probleem, want die hebben ze hier niet, maar na wat rondgebeld te hebben lukt het toch en is dat ook geregeld.

's Avonds zoeken we een restaurant om lekker te kunnen eten, volgens iemand van de receptie moet en we dat aan het water doen, dus zo gezegd zo gedaan. We belanden in de Tiger bar waar we toch weer een attractie zijn. Het personeel vindt het erg leuk dat we er zijn en we hebben flinke pret met z'n allen. Het bier wordt voor je ingeschonken alsof het champagne is en owee als je zelf je glas wil bijvullen.

We hebben hier heerlijk gegeten en omdat de kaart toch niet helemaal duidelijk was hebben de mannen hun eigen vis maar uitgezocht en hebben we van alles wat besteld, in de hoop dat er wat lekkers tussen zit. We hebben dus veel te veel, maar we hebben heerlijk zitten eten en drinken, toplocatie!

Na het eten gaan we terug naar het hotel om in de bar nog een afzakkertje te nemen. Als we aankomen in de bar vragen we ons af of hij nog wel open is, er is namelijk niemand.

Maar uiteindelijk druppelen de mensen toch binnen en zit de bar helemaal vol. Er begint zelfs ook nog een band te spelen.

Uiteindelijk is het tijd om ons bed op te zoeken, morgen gaan we weer verder reizen en gaan we naar Sepilok.

Voor nu, slaap lekker.

Duiken, duiken en nog eens duiken

Vanmorgen ging weer vroeg de wekker, het idee van uitslapen tijdens de vakantie is er voor ons niet bij. De hele dag staat in het teken van duiken en om 08.15u moeten we aanwezig zijn voor onze eerste duik. In totaal maken we vandaag drie duiken, de tweede is om 11.15u en de laatste om 15.15u.

Dus hup, vroeg uit de veren, ontbijten en op tijd aantreden voor de briefing en alles te checken. Dat checken is hier geen overbodige luxe gebleken, want twee keer moest er toch echt wel wat vervangen worden.

Daarna alles aan en hop de boot in. Alle duik plekken waar wij gedoken hebben liggen op ongeveer vijf à zeven minuten varen, dus je hoeft niet heel lang met alles aan op de boot te zitten (echt comfortabel is dat nl niet).

Bij aankomst is het de bedoeling dat we ons achterwaarts in het water laten vallen. Het is voor mij de eerste keer dat ik op deze manier het water in ga (normaal neem ik een grote stap) en ik heb daar dan ook wel een beetje moeite mee. Maar met voldoende coaching van alle aanwezige op de boot en met hulp van de divemaster laat ik me achterover vallen en kan de duik beginnen (de twee keer hierna was geen probleem meer ;-)

Onder water is het echt geweldig, op alle drie de plekken kijken we onze ogen uit. Al is de laatste duikplek toch echt wel het mooist, dus dat is een goede afsluiter van de dag.
We zien echt zoveel moois, schitterende koralen, sponzen, soft koraal, anemonen, schelpen noem maar op. Alles in de meest uiteenlopende kleuren van rood, paars met wit, blauw, gewoon te veel om op te noemen.

Aan vissen ook geen gebrek, we zien ze in alle soorten en maten en in verschillende kleuren. Het is echt schitterend, net een mooi groot aquarium. Roggen, inktvis, nemo's, papegaaivissen, schildpadden, zelfs een haai kwam voorbij (niet zo'n grote hoor en ik heb hem gelukkig gemist). Zo jammer dat we de camera niet mee konden nemen, die kan namelijk maar tot 12 meter en wij zaten op 22 meter diepte.

Dus 's middags na de laatste duik nog maar even snorkelen voor een paar foto's, om toch de thuisblijvers ook een indruk te geven. Dit is al mooi maar toch.....

Na het snorkelen besluiten we een rondje om het eiland te lopen, dit is een wandeling van ongeveer een kwartiertje. We schieten wat mooie foto's en bij terugkomst komt er een soort ibis wijd wapperend met zijn vleugels op ons af rennen, achtervolgd door een medewerker van het eiland.
Verbaast kijken we dan man aan als hij iets onverstaanbaars aan ons vraagt. Met ogen als grote vraagtekens kijken wij elkaar en de man aan en deze herhaalt zijn vraag "duju wanne see bebbe tuttel"? Ineens begint er bij Redmer een lampje te branden en vraagt of de man baby turtels bedoelt? Yes Yes (heftig met zijn hoofd knikkend) bebbe tuttel!!!

Wat blijkt, ze gaan baby schilpadjes vrijlaten op het strand, of wij dat willen zien. Natuurlijk willen we dat en we lopen in vlot tempo achter een groep mensen aan (het hele eiland wil dat wel zien).

 

 

 

 

Op het strand staan twee medewerkers met twee afwasteilen met daarin een boel schilpadden. Na enige instructie over wat je vooral niet mag doen worden de schilpadden vrijgelaten en rennen ze als een gek naar de zee, dit is zo schattig om te zien, echt heel leuk. Iedereen staat dan ook volop te genieten van dit tafereel.

Helaas voor de schildpadjes hadden in de zee twee of drie babyhaaien ook meegekregen dat er een zwemmend buffet aan zat te komen. Voor de haaien een feestmaal, maar voor de schildpadden geen Happy End. Iedereen op het strand was helemaal in shock en ja wij vonden het ook sneu voor die schilpadjes maar konden toch een glimlach om alle reacties niet onderdrukken;-) Iedereen liep een illusie armer terug naar zijn woning ! Het schijnt trouwens dat maar 1 op de duizend schilpadden blijft leven.

Na dit avontuur waren we wel toe aan een koud biertje en zijn we heerlijk bij het restaurant in een ligstoel gaan liggen tot het tijd was om te eten. Het is alweer ons laatste avondmaal, morgenochtend gaan we helaas dit schitterende eiland verlaten, maar wat hebben we hier van genoten!

Punten!

Ja hoor, niet verwacht maar er zijn 4 punten bijgekomen gisteravond. 

Er zitten hier vrij grote vleermuizen die het fruit uit de bomen eten. Eentje liet het fruit op ons dak vallen, dat was een echte 3 punter. Daarna nog een 1 punter er achteraan. 

Tussenstand 2

Het gaat niet goed. Vandaag geen punten. Wel een keer schrikken onder water maar zonder geluid of extra lucht. 

Op het eiland waar we nu zitten ook weinig klein wildlife gezien. Ik denk morgen ook geen punten. 

Maar we gaan de jungle nogmaals in, en nu met Aad!!!!

Lankayan Island

Vandaag vroeg opgestaan, om vijf uur kwam de taxi ons ophalen om ons naar het vliegveld te brengen. We vliegen naar Sandakan om vanuit daar verder te reizen met een boot naar Lankayan Island.

Zonder vertraging de lucht in en in minder dan een uur weer geland in Sandakan. En vlak langs Mount Kinabalu gevlogen, dat was echt gaaf. Geeft wel aan dat we niet hoger dan 4 km gevlogen hebben!

Bij aankomst stond de reisleider op ons te wachten en nam ons met de taxi mee naar de Yacht Club van Sandakan, waar we nog twee uurtjes moesten wachten op nog 6 mensen en de boot. En soms is wachten echt niet erg!

Uiteindelijk was iedereen aanwezig en konden we de boot in en na vijf kwartier met flinke snelheid door het water te zijn gesjeesd (motoren met 2x 200PK) kwamen we lekker uitgewaaid en aardig door elkaar geschud aan op Lankayan Island.

WAUW....WAT ZIET DIT ER SUPER UIT!!!
In een woord adembenemend, schitterend, fantastisch, sorry lukt niet in een woord ;-) Lopend op de pier van de boot naar vaste land zien we gelijk al een schildpad zwemmen, wat een ontvangst comité, mijn dag kan al niet meer stuk. Ook zien we gelijk de nodige vissen zwemmen en de jongeman die ons nog het een en ander over het eiland moet vertellen krijgt maar weinig aandacht van iedereen.

De man die ons welkom wilde heten moest dan ook even wachten tot iedereen zijn ogen van al dat moois af kon houden en hem de aandacht gaf die hij graag wilde;-) In het restaurant werden we ontvangen met een lekker koel drankje en kregen we de regels van het eiland te horen. Geen vissen, koraal en andere dingen onder water aanraken of meenemen. Na 18.00 uur niet meer over het strand van het eiland lopen, dit i.v.m. de schildpadden die hier (bijna) dagelijks hun eieren komen leggen en dit graag ongestoord doen. De tijden van het eten en als laatste de nodige informatie om te duiken. Daar komen we tenslotte voor.

Die middag stond onze eerste duik al gepland, dat was een prettige verrassing en na nog wat formulieren te hebben ingevuld konden we naar onze lodge. Ook hier weer verbazing alom, wat is dit gaaf zeg, wat een locatie, dit kan wel wennen!

Na onze spullen een beetje te hebben uitgepakt en ons te hebben omgekleed was het tijd voor de lunch. Een heerlijk lopend buffet met voldoende keus uit allerlei lekkers.

Na de lunch even relaxen op de porch en genieten van dit heerlijke eiland voordat we gaan duiken. Ik heb de jongens al een bericht gestuurd dat ze het huis moeten verkopen, tickets moeten boeken en hierheen moeten komen, ik ga hier niet meer weg!

Dan is het tijd om te gaan duiken, we wandelen op ons gemak naar de duikschool en maken kennis met Malle. Hij is deze twee dagen onze Divemaster en zal ons al het moois onder water laten zien.

Na alles gecontroleerd te hebben en aangetrokken straten we onze eerste duik achter de school. Hier ligt het House Reef en hier hebben we zo’n 45 minuten alles bekeken wat er te bekijken valt. Wat een vissen hebben we gezien zeg, echt bizar. Wat koraal betreft, dat was hier niet hahaha, het House Reef is een soort aangelegd parcours. Er ligt een gezonken boot, een groot beeld van een aap in een boom, ze hebben zelf het een ander gebouwd en overal waar je kijkt zie je vis. Ja voor een eerste duik was dit een prima start.

Na het duiken nog even lekker relaxed van de zonsondergang genieten voordat het alweer tijd was voor het diner.

 

 

Ook nu weer een lopend buffet met een keuze uit verschillende heerlijke gerechten, ja dit kan echt wel wennen.
Na het eten weer lekker buiten gezeten en vleermuizen gespot, we hadden een fruitboom naast onze lodge dus aan vleermuizen geen gebrek. Na een heerlijke, mooie dag gaan we op tijd ons bed in. Morgen moeten we om 08.15u weer aantreden voor onze tweede duik.

Wat ons betreft….slaap lekker!

Terug naar de bewoonde wereld.

Vanmorgen vroeg wakker van alle geluiden in het regenwoud, het zal vast wennen hoor maar nu nog niet. Na een redelijke nacht flink stijf van de activiteiten van gisteren en het heerlijke bed waar je zo goed op uit rust. Dus eerst maar even spieren rekken en op gang komen en gelukkig voor de laatste keer een trip naar het plashok.

Redmer werd ook langzaam wakker en ondertussen had ik al mijn spullen al ingepakt. Wat een ramp is dat.....Alles is nat, niets droogt hier in de bush en met name de kleding die we tijden het caven aan hebben gehad zijn smerig en ruiken naar roosjes. Gelukkig pedaalemmer zakken meegenomen dus de hele stinkbom daar maar in.

Kwart over 7 zaten we aan het ontbijt, weer heerlijk pap en toast (als er iemand hier en daar een sarcastische ondertoon leest, dan kan kloppen ;-)) en daarna de Hike van een half uur naar beneden. Tegen de tijd dat je daar aankomt ben je echt weer doorweekt, door de warmte, de luchtvochtigheid en een rugzak op je rug.

Aangekomen bij het kantoortje de koffers opgehaald en de dekens en leechsocks ingeleverd, die zij gewoon in een tas stoppen voor de volgende gasten, echt he...je wil het eigenlijk niet weten!!

In de taxi gestapt samen met de Italiaan en de Deense die ergens in een andere plaats verder gingen met de bus. Wij zijn met de taxi tot aan de voordeur van het hotel gebracht, heerlijk!!

In de hotelkamer eerst maar eens naar de wc, wat kan dat lekker zijn na drie dagen, ik wilde er bijna niet vanaf hahaha. Daarna douchen en alle bagger, prut, stank, sweet en wat al niet meer van ons afgespoeld, wat een heerlijkheid is dat.

Daarna beneden bij de receptie gevraagd of er een mogelijkheid was dat onze kleding gewassen kon worden, maar dat we het ook nog vandaag terug krijgen, we vliegen morgenochtend namelijk om 07.00 uur naar Sandakan.

Dat was geen probleem, oke het was redelijk prijzig maar alles was binnen drie uur schoon, fris en netjes gevouwen weer terug op de kamer. Hier zijn we echt heel blij mee, de kleding van het caven was zo vies dat ik dacht dat we het nooit meer schoon zouden krijgen, de wasserij hier dus wel. Geweldig....ben er enorm blij mee!Daarna was het tijd voor wat te eten, want dat was alweer even geleden. Op een locale markt hebben we wat te eten uitgezocht en hebben we tussen de locals onze lunch genuttigd. Wederom waren we een attractie, maar zolang het bij kijken blijft vind ik het prima!

Daarna even rondgelopen op zoek naar het HardRock Café, het café was helaas nog niet af, net als de rest van het winkelcentrum. De bouw had maar anderhalf jaar vertraging, valt wel mee toch!! Maar de HardRock store was al wel open, dus glazen en Pins in de pocket... YEAH!!

Voordat we terug gingen naar het hotel zijn we nog even langs de organisatie van het jungle avontuur gelopen. We hebben hier toch wel even ons beklag gedaan over het tuben en kregen ook zonder morren ons geld terug! Nog even wat te drinken gekregen en afscheid genomen.

's Avonds hebben we heerlijk bij een Italiaan gegeten, ik had echt behoefte aan een stuk vlees, zonder rijst, nasi, bami of noedels!! De afgelopen drie dagen heb ik gegeten wat de pot schaft en de komende zes dagen moet ik dat weer dus vandaar!!

Nu liggen we heerlijk op bed, hebben we de koffers voor morgen weer gepakt en de wekker op 05.00 uur gezet. De taxi komt ons morgen vroeg ophalen en dan vliegen we voor drie dagen naar Sandakan.

Hier verblijven we drie dagen op een eiland om te duiken, we zullen ook hier weer weinig verbinding hebben.

Daarna komen Aad en Luus ook aan in Sandakan en gaan we met zijn vieren het oerwoud daar in de omgeving verkennen. Ook hier zal er weinig tot geen verbinding zijn dus ik heb geen idee wanneer jullie weer iets van ons horen.

Wat ons betreft, slaap lekker!